ارتباط سلامت روانی مادران با سبک فرزندپروری در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و نقص توجه

مقدمه: اختلال بیش­فعالی و نقص توجه (adhd) شایع­ترین اختلال روان­پزشکی در کودکان است و خانواده، نقش بسیار مهم در مدیریت رفتار کودکان دارد. هدف از مطالعه­ی حاضر، بررسی وضعیت سلامت روانی والدین با سبک فرزندپروری در کودکان مبتلا به این اختلال می­باشد.  روش­کار: جامعه­ی آماری این مطالعه­ی توصیفی-تحلیلی در سال 93-1392 شامل مادران کودکان adhd مراجعه­کننده به درمانگاه روان­پزشکی بیمارستان­های طالقانی و 5 آذر گرگان می­باشند. گروه آزمون شامل 64 کودک مبتلا به adhd انتخاب شده بر اساس نمونه­گیری تصادفی و گروه شاهد نیز شامل 64 کودک دبستانی شهر گرگان بودند که بر اساس نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند. پس از ارایه­ی توضیحات به مادران، پرسش­نامه­های مشخصات جمعیت­شناختی، فرزندپروری بوری و سلامت عمومی (ghq) تکمیل گردیدند. داده­ها با کمک نرم­افزار spss نسخه­ی 16، آمار توصیفی و تحلیلی و آزمون مجذور خی تحلیل گردیدند. یافته­ها: در هر گروه 47 نفر پسر و 17 نفر دختر با میانگین سنی گروه adhd (84/1+42/8 سال) و گروه شاهد (10/1+84/8) سال بودند. نمرات مادران دو گروه در خرده­مقیاس­های نشانه­های جسمانی، اضطراب و افسردگی و نمره­ی کل پرسش­نامه­ی ghq، اختلاف معنی­داری داشتند (به ترتیب 01/0=p، 001/0=p و 01/0=p) و مادران کودکان adhd مضطرب­تر، افسرده­تر و از سلامت جسمانی پایین­تری برخوردار بودند. میانگین سبک فرزندپروری مقتدرانه نیز در مادران دو گروه، اختلاف  معنی­داری نشان داد (002/0=p). سن مادران در گروه adhd به طور معنی­داری بالاتر ولی تحصیلات ایشان، پایین­تر از گروه شاهد بود (به ترتیب 01/0=p، 001/0=p). نتیجه­گیری: به نظر می­رسد از برایند 4 عامل اختلال بیش­فعالی و نقص توجه، تحصیلات مادر، سلامت روان مادر و سن مادر بر به­کارگیری  سبک فرزندپروری مقتدرانه، عامل اختلال بیش­فعالی و نقص توجه، نسبت به سلامت روان مادر تاثیر بیشتری دارد.